Istoričar Miloš Ković je rekao za Srnu da je prvi Ustav Republike Srpske, koji je donijet 28. februara 1992. godine, potpuno demokratski izraz volje jednog naroda, koji ne ugrožava nikome njegovo pravo da sam donosi svoje odluke.
"Obeležavamo jedan veoma značajan datum kada je usvojen srpski Ustav iz 1992. godine, koji se istovremeno odnosio na sve građane koji su živeli tada na datim teritorijama, koji nisu samo srpskog porekla i bio je demokratski izraz volje srpskog naroda u tadašnjoj BiH", naveo je Ković.
On je naveo da se srpski narod tada vrlo brzo organizovao, izabrao svoje rukovodstvo, na demokratski način je izrazio svoju želju da ostane da živi u demokratskoj Jugoslaviji, jednoj multinacionalnoj državi.
"Dakle, njegova želja je bila da živi zajedno, ali ne bude protivustavno preglasavan, što će se kasnije dogoditi", rekao je Ković, dodajući da je srpski narod želio da ostane sa svim pravima u državi u kojoj je do tada živio.
S druge strane, naveo je Ković, bila je praktično nacionalistička volja bošnjačkih, tada muslimanskih, i hrvatskih političkih elita, da se iz te države odvoje.
Prema njegovim riječima, taj prvi ustav je bio izraz demokratske volje srpskog naroda, koji je donesen na potpuno demokratski način i garantovao je svim građanima podjednaka prava.
On je ukazao da je Ustav 1992. godine donesen kako srpski narod ne bi bio prevaren i odvučen u neku drugu i drugačiju državnu organizaciju koju ne želi.
"Organizovanje srpskog naroda te 1992. godine bio je izraz namjere da se 1941. godina nikada više ne ponovi. I to je ono što se vrlo često ne razume. Organizovanje srpskog naroda 1992. godine i sve ono što će se kasnije događati u otadžbinskom ratu je izraz jednog naroda da ne bude uništen. Nikada više 1941. godina", rekao je Ković.
Prema njegovim riječima, svijet o tome i onome što su doživjeli, jer mnogi Srbi su dobro upamtili 1941. godinu, odnosno već prva generacija, djeca onih koji su preživjeli tadašnji genocid, bili su riješeni da se odbrane, da se genocid više nikada ne ponovi.
Ković je podsjetio da je prvi Ustav Republike Srpske stariji od dejtonskog ustava BiH, koji je nametnut i izraz volje velikih sila i kao takav i on opredjeljuje i određuje način života u današnjoj BiH kao način da se izbjegnu konflikti.
To je, naveo je Ković, izraz posebne volje srpskog naroda koja nije nastala 1992. godine, jer kada se kroz istoriju posmatra, jasno je da su Srbi na tlu BiH od davnina bili većina i da se volja srpskog naroda na tom prostoru prosto može pratiti u proteklim vijekovima.
Ković je rekao da su još austrougarski okupatori kada su ulazili u BiH 1878. godine, koji nisu bili nimalo naklonjeni Srbima, uočavaju da su Srbi tu praktično jedina, u nacionalnom smislu, jasno definisana politička snaga u poređenju sa tadašnjim Turcima, kako su nazivali muslimane i Latinima - hrišćanima, kako su nazivali rimokatolike na tom području.
"Dakle, taj trenutak 1992. godine je izraz demokratski, ali istorijski ukorenjene volje srpskog naroda. To je svakako jedan važan datum za obeležavanje", naglasio je Ković.
Skupština srpskog naroda BiH donijela je Ustav 28. februara 1992. godine koji je jednoglasno usvojen na temeljima Deklaracije o osnivanju i garantovao je punu ravnopravnost i jednakost naroda i građana Republike.
Najviši pravni akt Republike Srpske, koji je uz određene amandmane i danas na snazi, donesen je prije izbijanja tragičnih sukoba, te jednostranog bošnjačkog i hrvatskog proglašenja nezavisnosti BiH nakon referenduma održanog 1. marta na kojem nisu učestvovali Srbi.
