U selu Donje Srnice, kod Gradačca, živi oko 40 srpskih porodica, a nekada ih je bilo 350. Među prvima koji su se vratili na svoje ognjište su Nenad i Jovanka Mitrović. Kažu žive od penzije I poljoprivrede, pomoći baš i nema, ali nema ni ružne riječi o komšijama Bošnjacima.

"Družimo se, nema govora. Što se tiče mene ja imam dosta Srnčana, dosta dobrih ljudi, kao i mojih Srba, i dobrih i loših", ističe Nenad Mitrović, Donje Srnice, Gradačac.

Nenad kaže da ih godinama niko od nadležnih nije posjetio, ni iz Srpske ni iz Federacije, iako su im mnoga prava, kao povratnicima, uskraćena. Nikad nije uspio da dobije podsticaje za poljoprivrednu proizvodnju, pa se sam snalazi, jer drugih prihoda niotkuda nema.

"Na kraju su nam oteli 55 donacija, jer svijet je bio krenuo da se vrati, a onda je počelo opstruisanje od strane lokalne vlasti. Ja sam načelnika opštine molio, smjeni tog svog pomoćnika koji to radi. Znači, ne da Srničanima vratiti se. Činjenica je da smeta povratak Srničana. Puna su usta kako se daje nama pomoći, donacija. Slabo!", dodaje Mitrović.

U Gradačcu kažu da se s povratnicima rado druže, i da na razlike odavno ne gledaju, ali priznaju da se samo rijetki vraćaju.

O postojanju srpskog stanovništva u Gradačcu svjedoči i pravoslavna crkva u centru grada. A o tome ima li narod gdje se da se okupi, najbolje svjedoče njena zaključana vrata.

"Pravoslavna crkva u Gradačcu odavno je obnovljena. Danas u nju nismo mogli ući, kapija je zaključana. Lokalno stanovištvo kaže da sveštenik na službu dolazi iz Modriče.

Srbi su prije rata činili 33 odsto stanovništva na području opštine Gradačac, a danas ih je jedva jedan odsto. Većina je svoju imovinu prodala i zauvijek otišla sa svojih ognjišta. Za one što su ostali, posla nema u opštinskoj administraciji. Tamo, kako saznajemo, nije zaposlen nijedan Srbin.