Započela je karijeru kao tumač uloga naivnih, nestašnih, vragolastih djevojaka, osvojivši naprečac gledalište vedrinom. Tumačeći kasnije karakterne uloge, iskazala je izuzetno scensko umijeće.

Ljubinka Bobić postaje član Narodnog pozorišta u Beogradu 1920. godine i ostaje tu do penzionisanja. Nije igrala samo za vrijeme Drugog svjetskog rata jer je odbila da zasmijava publiku dok je zemlja okupirana.

Dobila je glumačke stipendije koje su joj omogućile usavršavanje u Berlinu i Londonu.

Tokom duge karijere tumačila je najrazličitije likove, a nenadmašnom se smatra njena interpretacija Živke u komediji "Gospođa ministarka" Branislava Nušića. Mada je sama Ljubinka Bobić smatrala da je tu ulogu, koja je najviše obilježila njenu karijeru, još bolje igrala Žanka Stokić.

Bobićeva je dobila "Zlatnu arenu" 1957. godine za najbolju glavnu žensku ulogu u filmu "Pop Ćira i pop Spira". Dobitnik je Sedmojulske nagrade Srbije, kao i mnogih glumačkih nagrada.

Kada joj je dosadilo da igra tipske likove uobraženih mondenki napisala je nekoliko popularnih humorističko-satiričnih komada.

Ljubinka Bobić preminula je 3. decembra 1978. godine u Beogradu i sahranjena je u Aleji zaslužnih građana na beogradskom Novom groblju.

Poštanska marka sa njenim likom izdata je 2003. godine.

Ulica Ljubinke Bobić nalazi se na Novom Beogradu, u naselju Bežanijska kosa. Postoje još dvije ulice sa njenim imenom u Jakovu i u Lazarici u Kruševcu.