Carovaše tada Konstans II, unuk Iraklijev, a patrijarh carigradski bio je Pavle. Da bi uspostavio mir u crkvi sam car napisa knjižicu Gipos, koja bi veoma po volji jeretika.

Papa Martin sazva sabor od sto pet episkopa, na kome se osudi ova knjižica careva. U isto vrijeme napisa papa pismo patrijarhu Pavlu moleći ga da se drži čiste vjere pravoslavne i da cara savjetuje, da se okane jeretičkih mudrovanja.

To pismo razljuti i patrijarha i cara. I car posla nekoga vojvodu Olimpija u Rim, da dovede papu vezana u Carigrad. Vojvoda se ne drznu vezati papu, ali nagovori jednog vojnika, da ga mačem ubije u crkvi. No kada vojnik uđe u crkvu s mačem skrivenim, najedanput oslijepi.

Tako Promislom Božjim Martin izbježe smrt. U to vrijeme napadahu Saraceni na Siciliju, i vojvoda Olimpije ode u Siciliju, gdje i umre.

Tada spletkom patrijarha-jeretika Pavla car posla drugog vojvodu, Teodora, da veže i dovede papu pod optužbom, da on, papa, stoji u dosluhu sa Saracenima, i da ne štuje Prečistu Bogomater. Kada vojvoda stiže u Rim i pročita optužbu protiv pape, ovaj odgovori, da je to kleveta, da on nema nikakve zajednice sa Saracenima, protivnicima Hrišćanstva, "a prečistu Bogomater ako ko ne štuje i ne ispoveda i njoj se ne klanja, da bude proklet i ovoga i onoga vijeka”.

I kad ga car pojseti pred smrt, on okrete glavu duvaru i plakaše ispovjedajući da je mnogo greijšio protiv pape Martina, i moleći cara da Martina oslobodi.