Memorijalni centar Republike Srpske je snimio i trajno sačuvao Slavičino svjedočanstvo i sjećanje na rođenu braću Dragu, Stevu i Dragomira Mandića, kao i na supruga Dragu Bursaća.

Porodice Mandić i Bursać živjele su do početka rata u selu Perna, opština Bosanska Krupa. U strahu da se ne ponove zločini nad srpskim stanovništvom kakvi su počinjeni u Drugom svjetskom ratu, ove porodice su izbjegle u selo Vranjska, na desnoj obali rijeke Une.

Selo Perna je do 1992. bilo pretežno srpsko, ali okruženo muslimanskim selima, zbog čega su Srbi već u ranoj fazi rata bili primorani na izbjeglištvo.

Stevo Mandić teško je ranjen 1992. godine na grmečkom ratištu, a od posljedica ranjavanja preminuo je 15. jula iste godine u Banjaluci, dok su Drago i Dragomir Mandić, kao i Drago Bursać poginuli istog dana, 3. avgusta 1992. godine, tokom borbi na teritoriji rodne Bosanske Krupe. Nijedan od trojice braće Mandić nije zasnovao porodicu.

Slavica je sa mužem Dragom Bursaćem stekla četvoro djece. Nakon njegove pogibije, kao mlada udovica ostala je sama da brine o maloljetnoj djeci.

Život u izbjeglištvu nije bio lak, ali i uprkos svim nedaćama, uspjela je da izvede djecu na pravi put. Danas živi u Prijedoru zajedno sa svojim unucima, koja su upoznata sa sudbinama svoga dede i njene braće.

Memorijalni centar Republike Srpske u procesu je osnivanja studijskih centara za snimanje svjedočanstava članova porodica poginulih civila i vojnika, te svih onih koji svojom sudbinom svjedoče o stradanju srpskog naroda, s ciljem formiranja najveće digitalne baze audio-vizuelnih svjedočanstava o stradanju srpskog naroda, prenosi RTRS.

Pratite nas i putem Vibera