Štrbac je istakao da je pravo na dostojno stanovanje jedno od osnovnih ljudskih prava i podsjetio da postoji ogroman raskorak između potreba i mogućnosti velikog broja porodičnih domaćinstava u Srpskoj, koja ne mogu samostalno riješiti stambeno pitanje. 

"To su mladi, a prvenstveno mladi bračni parovi, lica starija od 65 godina bez porodičnog staranja i u stanju socijalne potrebe, borci, porodice poginulih boraca, ratni vojni invalidi, raseljena lica i izbjeglice, te posebno socijalne kategorije, kao i lica koja su ostala bez stambene jedinice usljed elementarne nepogode", rekao je Štrbac. 

On je naveo da ovo pitanje zaslužuje posebnu pažnju zajednice zbog odsustva sistemskih mjera stambene podrške takvim porodičnim domaćinstvima, navodeći da je stanovanje jedna od osnovnih životnih potreba. 

Štrbac je rekao da su u Republici do sada u praksi bili ad hok modeli izgradnje, jer je nedostatak pravnog i institucionalnog okvira primorao institucije na državnom i lokalnom nivou na ovakve modele, i to kroz projekte koji su prvenstveno bili usmjereni na proces povratka i zbrinjavanje izuzetno ranjivih kategorija. 

"Da bi ova oblast postala usaglašena i održiva u svim lokalnim zajednicama, neophodno je zakonom regulisati uređenje kompletne oblasti socijalnog stanovanja", rekao je Štrbac. 

Nacrtom zakona o socijalnom stanovanju Republike Srpske sistemski se uređuju nosioci realizacije i korisnici prava na socijalno stanovanje, postupak i način dodjele, uslovi korištenja, upravljanja i održavanja, svojina i raspolaganje stambenim jedinicama, kao i zakupnina, finansiranje izgradnje stambenih jedinica, nadzor i druga pitanja od značaja za ovu oblast.