U komandi je pisalo: "Kapitulacija bi bila najgore rješenje, jer se njome gubi država, a naši saveznici bi nas sasvim napustili".

Tokom povlačenja srpskih vojnika, praćenih izbjeglicama, jedinstvenom u istoriji ratovanja, život je izgubilo više od 240.000 ljudi.

Na ostrvo Krf je stiglo 135.000 vojnika, a u Bizertu oko 12.000, od kojih je ponovo formirana srpska armija koja je 1918. oslobodila okupiranu zemlju.

Albanska golgota je naziv za povlačenje srpske vojske i prognanih civila preko planina Albanije i Crne Gore nakon invazije Centralnih sila na Srbiju u zimu 1915/16. tokom Prvog svjetskog rata.

Ovo povlačenje je teklo u više kolona iz pravca Metohije ka obali Jadranskog mora, gdje su Savezničke komande organizovala transport brodovima i prihvat do bezbjednosnih odredišta, grčkih ostrva u Jonskom moru, Italiji i sjevernoj Africi.

Procjenjuje se da je više desetina hiljada vojnika i civila stradalo tokom povlačenja, od posljedica ranjavanja i iscrpljenosti.

Nakon oporavka i popunjavanja redova, oko 150.000 pripadnika Srpske vojske priključilo je savezničkim trupama na Solunskom frontu, u junu 1916. gdje su vođene teške borbe sve do kraja rata i konačnog oslobođenja otadžbine.

Svim učesnicima, koji su preživjeli ovaj epski marš, a potom i žestoke borbe na Solunskom frontu, poslije rata uručivana je čuvena spomen-medalja poznata kao "Albanska spomenica".