Nazivi i jesu pomalo dio “uličnog” govora, međutim, primjetno je da se često upotrebljavaju kada među osobama postoji visok stepen bliskosti.

Čak je i čuveni Momo Kapor posvetio cijeli jedan esej objašnjavajući psihologiju “ćaleta” pravog srpskog domaćina, koji je ujedno i najbolji ortak i autoritet koga se plaše.

Sa druge strane, mame su se često ljutile kada bi, u periodu puberteta njihovih miljenika i miljenica, postajale keve.

Dugo se mislilo i da ovaj naziv nosi pogrdno i uvrijedljivo značenje, međutim, istina je potpuno drugačija.

Ovaj žargonski izraz, koji se odomaćio u srpskom jeziku, predstavlja izvrnutu interpretaciju riječi “nekev” koja je u jeziku dorćolskih Jevreja Sefarda označavala majku.

Nažalost, ova jedinstvena etnička zajednica, koja je vjekovima živjela na Dorćolu i tu ostavila dubok trag u našoj kulturi u brojnim oblastima, potpuno je nestala pod zločinima njemačkih nacista tokom Drugog svjetskog rata, a uspomena na njih sačuvana je i kroz ovaj legendarni izraz.

Riječ ćale, sa druge strane, nastala je kao skraćenica od “ćaća”, koji je karakterističan naziv za oca na “zapadnoj strani”.