Antropolozi vjeruju da se prelazak iz stare u novu kalendarsku godinu, iako za to ne postoje čvrsti dokazi, slavi već četiri hiljade godina, a 1. januar nije oduvijek bio ulaznica u sljedeću godinu, već se ona u raznim kulturama obilježavala od decembra do maja.

Smatra se da su prije četiri milenijuma Novu godinu slavili Vavilonci, a najranije zabilježena proslava "najluđe noći" dogodila se u Mesopotamiji prije oko dvije hiljade godina i obilježavala se sredinom maja.

Dan koji se nalazi na prelazu iz stare u Novu godinu slavili su i Egipćani, Feničani i Persijanci, stari Grci.

Prvog dana marta ulazak u novu godinu obilježavali su Rimljani, a njihov tadašnji kalendar je imao svega 10 mjeseci.

Zanimljivo je da mesec januar, kada danas obilježavamo ulazak u narednu godinu nije postojao do 700. godine prije nove ere, kada je drugi rimski kralj Numa Pompilije dodao prva dva mjeseca kalendara koji danas postoji, a prvi dan januara proslavlja se od 153. godine prije nove ere.

U srednjovekovnoj Evropi Nova godina se nije slavila, jer se obilježavanje iste smatralo paganskom i antihrišćanskom pojavom.

Ni u samoj Evropi "najluđa noć" nije se uvijek proslavljala prvog dana januara, već se Nova godina obilježavala i 25. decembra i 25. marta.

Prvi januar i proslava Nove godine na velika vrata vraća se tek 1582. godine i to u Gregorijanskom kalendaru, koji su katoličke zemlje prihvatile gotovo odmah, a protestantske su to činile postepeno.

Interesantno je da su Britanci "novi", reformisani kalendar počeli da koriste tek 170 godina kasnije, tačnije 1752. godine, a do tada su Novu godinu dočekivali u martu.

I danas predstavnici pojedinih vjera i naroda Nove godine slave prema svojim kalendarima, odnosno običajima.

Muslimani širom svijeta obilježavaju Hidžretsku novu godinu koja označava preseljenje poslanika Muhameda iz Meke u Medinu i koja se obilježava vjerskim manifestacijama u džamijama, učenjem Kurana, ilahijama i predavanjima. Islamski svijet se u ovome trenutku nalazi u 1433. godini.

Muslimanski lunarni kalendar ima Mjesečevu godinu koja traje 354 dana, osam sati i 48 minuta i za šest minuta je kraći od astronomske lunarne godine koja je od solarne kraća za 11 dana i zato Hidžretska Nova godina uvijek "pada" 11 dana ranije u odnosu na prethodnu.

Nulti datum Hidžre je 16. jul 622. godine sa daljim nizom lunarnih godina, pa se ne uklapa ni u Julijanski ni u Gregorijanski kalendar.

I Jevreji, koji se rukovode lunarnim kalendarom, Novu godinu - Roš hašanu - slave prvog i drugog dana mjeseca Tišri.

Tako je za njih 5772. godina počela 29. i 30. septembra, dok će 5773. godina od postanka svijeta početi 17. i 18. septembra 2012. godine.

Za Jevreje je Nova godina duhovni praznik koji se provodi u molitvi i pokajanju jer se, prema vjerovanju, tog dana na nebu donosi presuda za sva djela koja su rađena.

Kinezi će u Novu godinu ući 23. januara 2012. godine kada počinje godina Zmaja.

Početak Nove godine označava početak prolećnog festivala koji traje 15 dana.

U Evropi nijedna Nova godina ne može da prođe bez vatrometa, muzike, razmene poklona, ali ni ukrašavanja jelke. Smatra se da su prvi sa kićenjem ovog drveta počeli Nijemci u 16. vijeku, a, po predanju, tu tradiciju započeo je vjerski reformator Martin Luter.

Prema legendi, Luter je šetajući kroz šumu punu jelki kroz njihove grane ugledao hiljade zvijezdi koje se pomaljaju, te mu je "sinulo" da bi jednu mogao da odnese kući i da je ukrasi.

Jelku je ukrasio malim svijećama koje je postavljao na njene grane. Tek dva vijeka kasnije ukrašavanje ovog drveta postaje popularno i u Evropi i Americi.

Povodom ispraćaja stare godine u mnogim zemljama godinama se organizuju tradicionalne novogodišnje parade sa mnogo buke, muzike i veselja.

I ova tradicija ima drevno antropološko porijeklo, i potiče od običaja drevnih naroda koji su vjerovali da je stvaranjem velike buke moguće odagnati zle demone. Kucanje časama, zvonjava zvona, udaranje u bubnjeve, oglašavanje sirene, samo su neki savremeni metodi da se zli duhovi ne prenesu u narednu godinu, kada po pravilu, mnogi donose novogodišnje odluke da će sve loše stvari iz predhodne ispraviti.

Ipak, odluke tipa - od sljedeće godine ostavljam cigarete, sigurno ću završiti fakultet, naći novi posao, naći novu ljubav... vode porijeklo iz perioda Vavilonaca, kada je bilo dobro prije nastupanja nove godine vratiti pozajmljena oruđa za rad.

Vrijeme novogodišnjih praznika, posebno doček same Nove godine prilika je za okupljanja porodice, a običaji koji su vezani za oblačenje i trpezu razlikuju se od zemlje do zemlje.

U Kubi je na primjer običaj da se u ponoć pojede 12 grejpfruta, a sve zbog vjerovanja da će svaki od njih koji obilježava po jedan mjesec u godini, onome ko uspije da ih pojede, donijeti sreću.

Sicilijanci vjeruju da će ih tokom godine pratiti sreća ako u najluđoj noći jedu lazanje, a nekima je za sreću dovoljno i 12 zrna grožđa, kao što je to slučaj sa Špancima.

U Norveškoj se na trpezi mora naći i pirinčani puding u kome se sakrije zrno badema. Za onoga koji ga nađe, vjeruje se da će ga tokom godine pratiti sreća.

Da bi im naredna godina bila uspješna, Holanđani se za njen dočeg pripremaju tako što tokom cijelog 31. decembra peku krofne.

Nijedna novogodišnja noć ne može da prođe ni bez buke, a Danci za svaku proslavu vole da porazbijaju tanjire ispred kućnog praga, vjerujući da će im to donijeti sreću, a veliki broj razbijenih tanjira simbolizuje društveno bogatstvo, odnosno prijatelje.

Sličnu buku vole da prave i Italijani, koji te noći bacaju iz kuće sve nepotrebne i stare stvari. To ne bi bilo ništa čudno, da običaj ne nalaže da se te stvari bacaju kroz prozor. Dakle, ako želite da se ritualno otarasite starog frižidera, televizora ili klima uređaja, a živite u Italiji, to može da se uradi na samo jedan način - izbacivanjem kroz prozor.

I cijela latinska Amerika ima zanimljive običaje. Tako se dočekujući 1. januar Brazilci oblače u bijelo, vjerujući da će ih tako slijediti mir i sreća.

Takođe, pred "najluđu noć" traže donji veš različitih boja, u zavisnosti od zemlje do zemlje - crvene, roze ili žute.

Ipak, ima zajedničkih stvari koje se svuda upražnjavaju - poljupci i zagrljaji u ponoć između osoba koje se vole, zajedničko je za sve zemlja u svijetu.