Rođen u Neapolju od oca neznabošca i majke hrišćanke. Nikon je bio oficir rimski u Neapolju. I nije bio kršten, iako ga majka, tajno od oca, poučavaše vjeri Hristovoj. Jednom kad pođe sa svojom četom u boj, posavjetova ga majka, ako mu bude do nevolje, da se prekrsti i prizove Hrista na pomoć. I zaista, kada u boju Nikonova četa bi opkoljena i sasvim blizu konačne pogibije, Nikon se prekrsti i u srcu zavapi Hristu.

U tome času on se ispuni neobičnom silom, jurne u neprijatelje svoje, i jedne pobije a druge nagna u bjekstvo. Vraćajući se doma Nikon neprestano u čudu uzvikivaše: “Veliki je Bog hrišćanski!” Pošto obradova majku izvješćem o svom trijumfu pomoću krsta Hristovoga, on tajno otplovi u Aziju, gdje ga episkop kizički Teodosije krsti.

Po krštenju zatvori se u jedan manastir, gdje se predade učenju i podvigu. Ali pred smrt episkop Teodosije imade viziju, u kojoj mu bi naređeno, da sebi za nasljednika rukopoloži Nikona. Starac Teodosije odmah pozove Nikona i rukopoloži ga za đakona, potom za prezvitera i episkopa. Ali, Božjim promislom Nikon uskoro dođe u Neapolj gdje obrete svoju majku još u životu.

Po smrti materinoj on se udalji sa devet učenika, negda ratnih drugova, u Siciliju, i tamo se odade propovedi Jevanđelja. No biješe strašno gonjenje hrišćana u to vrijeme. I knez Kvintijan uhvati Nikona sa drugovima i udari na velike muke.

Njegovih stotinu devedeset učenika i drugova biše posječeni. A Nikona je mučitelj vezivao konjma za repove, bacao ga s visoke stene u provaliju, tukao, strugao, no Nikon sve te muke preživi. Najzad bi posječen mačem i preseli se Gospodu.

Njegovo tijelo bi ostavljeno u polju, da ga ptice pojedu. No neko čobanče, zakači se i padne na mrtvo tijelo Hristovog mučenika, i odmah se iscjeli. Ono razglasi o tijelu Nikonovom, te hrišćani dođu i česno ga pogrebu. Postrada sveti Nikon u vrijeme cara Dekija.