Dragoslav Miloradović, Rade Rakonjac i Filip Korać zajedno su nosili kovčeg Nikole Bojovića, hladnokrvno ubijenog 2013. godine u Beogradu u cilju osvete njegovom rođenom bratu Luki, inače vođi "Zemunskog klana".

Pet godina kasnije, dvojica od njih su hladnokrvno likvidirana, a jedan živi u tajnosti i važi za čovjeka koji je desna ruka i glavni saradnik Luke Bojovića.

Dragoslav Miloradović (44), saradnik i kum Luke Bojovića, likvidiran je u ponedeljak uveče u dvorištu auto-perionice koju je do ubistva Nikole Bojovića vodio sa njim. On je davno bio jedan od Lukinih najbližih saradnika.

Miloradović je ubijen u svojoj autoperionici, kada su napadači na motoru ispalili u njega više od 15 hitaca iz automatskog oružja. Oni su bzo pobjegli sa lica mjesta, a trag im se gubi u Zvezdarskoj šumi gdje su zapalili motor. Kamere su snimile ubice na Karaburmi, ali oni nisu još identifikovani jer su nosili kacige.

O bliskosti Dragoslava Miloradovića (44) sa porodicom Bojović najbolje svjeodoči fotografija na kojoj sa Radetom Rakonjcem i Filipom Koraćem nosi kovčeg ubijenog Nikole Bojovića. Fotografija na kojoj Miloradović nosi kovčeg pokojnog Nikole sa Radetom Rakonjcem i Filipom Koraćem (i još jednim Nikolinim prijateljem koji nije uključen u kriminalne poslove) postala je aktuelna nakon njegovog ubistva u nedelju.

Takođe, o bliskosti dveju porodica govore i fotografije sa uviđaja nakon Miloradovićevog ubistva, gdje su u autoperionici njegovu nevjenčanu suprugu Maju tješile Anđelka i Marija Bojović, majka i sestra Luke i Nikole Bojovića.

Miloradovićevu sliku na njegovoj sahrani nosila je upravo rođena sestra "Zemunca", a sahrani je prisustvovao i Lukin brat od strica zlatar Nebojša Bojović.

Rade Rakonjac

Rade Rakonjac, Lukin ratni drug sa fronta, Arkanov kum, ubijen je 2014. godine, usred bijela dana, sa pet hitaca iz automatske puške u kafiću "Mariki" u Beogradu.

U pucnjavi su ranjeni Stojan Novaković i Goran Ristanović, takođe Arkanovi prijatelji.

Napadač u maskirnoj uniformi pobjegao je automobilom "alfa romeo", u kome ga je čekao saučesnik, i koje je nekoliko sati kasnije pronađen zapaljen u Ulici Radovana Simića Cige u naselju Medaković.

Ovo ubistvo (nerešeno do danas) pripisuje se obračunu Bojovića sa braćom Šaranović, odnosno krvnom osvetom koja traje između ove dvije porodice već godinama.

Filip Korać - napredovao u klanu

Filip Korać je, s druge strane, napredovao u hijerarhiji nakon hapšenja Luke Bojovića 2012. godine i danas je glavni čovjek Bojovićevog klana, označen kao njegov najbliži prijatelj i saradnik.

Iako je uporan u tome da se ne bavi kriminalom, sva operativna saznanja smještaju ga u taj kontekst - kao jednog od glavnih Bojovićevih ljudi za drogu i oružje.

Za sve to vrijeme, iako se njegova organizacija dovodi u vezu sa najtežim krivičnim djelima, policija nije uspjela da pronađe nijedan dokaz na osnovu kojeg bi Koraća stavila iza rešetaka. Njegov dosije je praktično čist, a jedino hapšenje je doživio početkom avgusta, i to u Zvorniku, kada je zadržan zbog ispitavanja o ubistvu Čede Đokića.

Đokić je ubijen snajperskim hicem dok je pio kafu na svojoj terasi, a Korać je navodno dan kasnije pokušao ilegalno da pređe granicu sa Srbijom. U pritvoru je zadržan 48 sati, nakon čega je pušten bez ikakve krivične prijave.

Poslije Lukinog hapšenja u Valensiji, u februaru 2012. Korać je preuzeo Beograd, Srbiju, a zatim i Crnu Goru, gdje je glavni Bojovićev saradnik bio Luka Đurović iz Bara. Od Đurovićeve pogibije, Korać se najviše oslanja na škaljarski klan, čiji je vođa Kotoranin Jovica Vukotić. Preuzimanjem liderske pozicije nasljedio je i rat koji je Luka 2009. započeo sa crnogorskim porodicama Radonjić i Šaranović i u kojem je na obe strane ubijeno desetak osoba. Kada su u Beogradu ubijeni Lukin brat Nikola, a zatim i bliski saradnik Rade Rakonjac, Korać je pobjegao iz Srbije vjerujući da je on sledeća meta.

Ime Filipa Koraća pominjalo se i u kontekstu organizatora nereda na tribinama FK "Partizan", kada je izbila velika tuča oko prevlasti u ovim redovima. Ništa od toga, međutim, nije dokazano da je zaista djelo Filipa Koraća.

(Blic.rs)