Medicinska sestra Vera Gladović poštovanje svoje profesije osjetila je nebrojeno puta za dvije decenije rada, a sinoć su joj na oči krenule i suze. Posao u kom se komešaju ljudska patnja, nemoć i humanost, sastavni su dio njenog radnog dana. U Verinom slučaju i života. Na Internom odjeljenju život je neizvjestan kao u bilo kom drugom gdje se on bori protiv smrti.
Tu bitku ovdje ponekad gubi, iako su i ona i njene kolege i koleginice uvijek na braniku života. A da drugi poštuju njenu dobrotu, dokazale su joj komšije sinoć, gromoglasnim aplauzom.
– Ja živim van grada, tako da nisam znala šta se događa u stambenim naseljima. Međutim, moje komšije pozvale su me na spikerfon i počeli da aplaudiraju. Meni su krenule suze. Onda su mi ponudili da moj sin bude kod njih dok sve ovo ne prođe.
Jutros me je pozvala moja drugarica i pitala da li sam čula aplauz. Rekla mi je: "Ja sam sinoć sa balkona aplaudirala za tebe". Ponovo sam se rasplakala – priča Vera, koja je poznata u Šapcu po svom humanitarnom radu.
.webp)
