Srpska pravoslavna crkva danas obilježava dan Svetog sveštenomučenika Atinogena i Svete mučenice Julije — dva istinska primjera nebeske hrabrosti, vjere i predanosti Hristu.
Atinogen je bio episkop u Sevastiji, u Jermeniji, koji je sa deset svojih učenika živio u manastiru u blizini grada. U doba velikih progona hrišćana pod carem Dioklecijanom, Atinogen i njegovi učenici su uhapšeni jer su odbili da prinesu žrtve idolima. Čak im je mučitelj Filomarh naredio da se odreknu vjere i prinesu žrtvu kako ne bi stradali, ali Atinogen je odgovorio:
„O, mučitelju, oni koje ti imenuješ poginulim nisu poginuli, nego su na nebesima i likuju sa anđelima.“
Dirljiv prizor desio se kada je jedna košuta, koju je milostivi Atinogen hranio svojom rukom, prišla mučeniku i, vidjevši ga u patnji, pustila suze. Čak su i divlje životinje pokazivale saosećanje prema ovim mučenicima. Nakon teških muka, Atinogen i njegovi učenici su 311. godine, najpre njih deset, a potom i sam episkop, pogubljeni mačem i preselili se u nebesku domovinu.
"Bio si nasljednik Apostola prestolom i zajedničar duhom, bogonadahnuto djelo si našao u viđenju duhovnog uzrastanja: Zbog toga si uzdizao reč istine i radi vjere si do krvi postradao, sveštenomučeniče Atinogene: Moli Hrista Boga da spase duše naše."
Julija je bila djevica rodom iz znamenite porodice u Kartageni. Kada su Persijanci pokorili Kartagenu, mnogi su odvedeni u ropstvo, pa je tako i Julija završila u rukama jednog neznabožačkog trgovca u Siriji. On ju je više puta savjetovao da se odrekne Hrista i prihvati njihovu vjeru, ali ona nikako nije pristajala na to.
Zbog njene vjernosti, trgovac ju je ostavljao na miru. Jednom ju je poveo na put morem ka dalekim zemljama radi trgovine. Kada su stigli na ostrvo Korziku, dok se trgovac pridružio neznabožačkom prazniku i žrtvoprinošenju, Julija je ostala u lađi tužna zbog ljudi koji žive u zabludi i ne poznaju istinu.
Međutim, neznabošci su saznali za njenu vjeru i izvukli je iz lađe, uprkos protivljenju njenog gospodara. Počela su strašna mučenja — Juliji su odsjekli grudi i bacili ih na kamen, a potom su je raspetu na krst ubili. Njena smrt i mučeništvo bili su objavljeni monasima na obližnjem ostrvu Margariti (ili Gorgoni), koji su potom dostojno sahranili njeno tijelo.
Kroz vijekove su se na njenom grobu dešavala mnoga čudesa, a i sama Julija se nekima javljala iz zagrobnog života. Česno je postradala u VI vijeku.
Crkva posvećena Svetoj Juliji
Nakon njene smrti, vjernici su željeli da joj sazidaju novu crkvu, pošto je stara bila oronula i tesna. Međutim, noć pred postavljanje temelja, sav materijal za gradnju je nevidljivom rukom prenet nazad do stare crkve. Ovo se ponovilo više puta, a stražari su videli presvetlu devojku kako na bijelim volovima prevozi materijal ka staroj crkvi. Vjernici su tada shvatili da Sveta Julija ne želi da joj crkva bude na drugom mjestu, te su porušili staru crkvu i na njenom mjestu podigli novu.
Sutra, kada budemo obilježavali ove velike mučenike, podsjetimo se njihove nepokolebljive vjere i hrabrosti. Neka nas njihova svjetlost vodi na putu istine i ljubavi prema Bogu.
.webp)
