Ponekad možete zaustaviti kihanje držanjem nosa, ali s obzirom na brzinu kihanja, nije baš najbolja ideja da to zaista učinite.
Kihanje se javlja kada nerve u našem nosu stimulišu iritanti kao što su alergeni, virusi, bakterije ili čak tečnost.
Ta informacija potom dolazi u mozak nakon čega se aktivira refleks kihanja.
Kihanje prvo uključuje duboki udah i povećanje pritiska u disajnim putevima. Potom slijedi kontrakcija dijafragme i mišića oko rebara, refleksno zatvaranje očiju i snažan izdisaj.
Prilikom izdisaja kihanja, vaš jezik je podignut do nepca. Ovo zatvara zadnji dio usta tako da vazduh prolazi uglavnom kroz nos. Vazduh izbačen kroz nos izbacuje one materije koje su izazvale iritaciju i kihanje, prenosi "N1" Zagreb.
Trograni ili trigeminalni živac prenosi senzorne informacije od lica do mozga. To uključuje senzorske informacije o dodiru, bolu i iritaciji kože lica, kao i iz unutrašnjosti nosa i usta.
Unutar svakog trigeminalnog živca nalaze se hiljade pojedinačnih nervnih grana od kojih svaka nosi određenu vrstu senzornih informacija.
Čulni nervi putuju do mozga preko leđne moždine, a potom ti nervi u leđnoj moždini komuniciraju jedni s drugima.
Kihanje se može zaustaviti, na primjer, ako začepite nos ili usta, no, to onda povećava pritisak u disajnim putevima pet do 20 puta više nego kad samo normalno kinete.
Taj pritisak mora da se prenese negdje drugdje i može oštetiti vaše oči, uši ili krvne sudove. Iako je rizik nizak, zabilježeni su neki ozbiljni slučajevi kao što aneurizma mozga i kolaps pluća, piše "Sajens Alert".
Upravo zbog toga se ne preporučuje da pokušavate da spriječite kihanje. Naš savjet je da prihvatite činjenicu da iz ovog ili onog razloga trenutno kijate i to učinite u čistu maramicu.
