Artiljerijski napad tačno u podne, a potom i pokušaj pješadijskog proboja u Doboj iz pet pravaca. Učesnici bitke tako pamte Petrovdan 1992. Jedna od prvih, najtežih i najkrvavijih brobi kažu njeni akteri.
Dan pun krvi i suza, prisjeća se i Zoran Dević koji je tokom bitke ranjen.
“Izmiješali smo se, bila je borba prsa u prsa, jedni druge smo previjali. Na današnji dan sam ranjen i negdje oko sat vremena nosan, čak me nosili Hrvati i Bošnjaci u svoju teritoriju, čak kolege saborci vraćali nazad”, rekao je Zoran Dević, učesnik bitke.
Svemu je prethodilo nekoliko neuobičajeno mirnih dana bez puškaranja. A onda jak napad i u prvom satu mnogo stradalih. Odbrana je, srećom, brzo konsolidovana.
“Došle su prva četa, zatim vod komande stana, vod inženjerije, dve čete policije su mobilisane i došle su upućene u drugu četu, i tako se poslije najtežih trenutaka, javile nove snage. Sve moguće dignuto iz brigada i to je dalo jednu snagu borcima”, kaže Dimšo Živanović, komandant Dobojske brigade.
Osujećen je plan neprijatelja. Sačuvani su Doboj i Republika Srpska. Zato bitka na Petrovdan ima vojno i strateški nemjerljiv značaj.
“Jer bi uzimanjem Doboja tog dana bio odsječen i sam Ozren i bila bi ugrožena operacija Koridor, tj. došlo bi do presijecanja samog koridora, ujedninjenje tuzlanskg korpusa i zeničkog i ojačavanje na ovom području njihovoh pozicija”, navodi Petar Tubić, Boračka organizacija Doboj.
“Jedan od najbitnijh datuma u novijoj istoriji srpskoj, tad je očuvan grad Doboj. Zaista svim genracijama treba prenijeti da je na današnji dan ovde, na ovom mjestu, zaistavljena jedna od najveći ofanziva na grad Doboj”, poruka je Slavka Kovačevića, zamjenika gradonačelnika Doboja.
Ključne borbe su trajale dva dana, akcije čišćenja skoro mjesec. Poginula su 34 pripadnika vojske i policije, a njih 76 je ranjeno.
